Hiperaktivite Bozukluğu (Hiperaktivite/ Dikkat Eksikliği Bozukluğu olarak da bilinir), özellikle çocuklarda görülen, dikkat eksikliği, aşırı hareketlilik ve dürtüsellik gibi belirtilerle karakterize edilen bir nörogelişimsel bozukluktur. Bu bozukluk, okul performansını, sosyal etkileşimi ve günlük işlevselliği etkileyebilir.
Belirtiler, dikkat eksikliği, dağınıklık, organizasyon problemleri, işitsel veya görsel uyarıcılara odaklanmada güçlük, unutkanlık, kolayca sıkılma, bitirilmemiş işleri bırakma ve düzensiz davranışlar olabilir. Hareketlilik belirtileri ise aşırı konuşma, yerinde duramama, sürekli el ve ayak hareketleri yapma, sınıfta yerinde oturma güçlüğü, huzursuzluk ve impulsivite gibi davranışlardır.
Hiperaktivite bozukluğunun nedenleri tam olarak bilinmese de, genetik ve çevresel faktörlerin bir rol oynadığı düşünülmektedir. Tedavi seçenekleri arasında ilaçlar, davranış terapisi ve eğitim desteği yer alabilir.
Hiperaktivite bozukluğu, dikkat eksikliği, hiperaktivite ve impulsivite gibi belirtilerle karakterize edilen bir nörogelişimsel bozukluktur. Bu belirtiler, genellikle çocukluk döneminde başlar ve yetişkinliğe kadar devam edebilir. Bu bozukluğun nedenleri tam olarak bilinmemekle birlikte, genetik faktörlerin yanı sıra çevresel faktörlerin de rol oynadığı düşünülmektedir.
Dikkat eksikliği belirtileri, odaklanma, dikkat dağınıklığı, organize olamama, unutkanlık, kolayca sıkılma ve bitirilmemiş işleri bırakma gibi problemlerdir. Hiperaktivite belirtileri ise yerinde duramama, aşırı konuşma, el ve ayak hareketleri yapma, sınıfta yerinde oturma güçlüğü, huzursuzluk ve düzensiz davranışlar gibi problemlerdir. İmpulsivite belirtileri ise düşünmeden davranma, hızlı karar verme, sıra bekleyememe ve riskli davranışlarda bulunma gibi problemlerdir.
Hiperaktivite bozukluğu teşhisi, bir çocuk doktoru veya bir psikiyatrist tarafından yapılmaktadır. Bu teşhis, çocuğun davranışları ve belirtileri hakkında bilgi toplanarak yapılır. Tedavi seçenekleri arasında ilaçlar, davranış terapisi ve eğitim desteği yer alabilir. İlaç tedavisi, belirtileri azaltmak için kullanılan stimulan veya non-stimulan ilaçları içerebilir. Davranış terapisi, çocuğun öz-denetim becerilerini geliştirmek, işlevselliğini artırmak ve olumsuz davranışları kontrol etmek için kullanılabilir. Eğitim desteği, öğretmenlerin ve ebeveynlerin, çocuğun dikkat eksikliği, hiperaktivite ve impulsivite belirtilerini yönetme konusunda eğitilmesini içerir.